sábado, 10 de mayo de 2008

"Si una obra no m'agrada diré que és una merda"


JORNADAS DE PERIODISMO CULTURAL Y HUMANIDADES
FACULTAD DE CIENCIAS DE LA COMUNICACIÓN


Divendres 9 de maig, 10.30
És possible un altre periodisme cultural? Parlen els crítics


* David Castillo, poeta i escriptor, crític de l’Avuí
* Esteve Riambau, professor de cinema i crític de l’Avuí i Fotogramas
* David Vidal Castell.
Modera: Josep Maria Perceval, professor de Periodisme Cultural (UAB).

· A lo máximo que podemos aspirar es a que nosotros mismos nos convirtamos en una obra de arte, como una especie de receptor-emisor, siendo diferentes del mundo. Alguien, a través de la cultura, tiene que empezar a dar el cambio (David Castillo)

La metamorfosis de Narciso (Salvador Dalí)


En esta profesión uno debería ser lo más apasionado e intenso posible, sin miedo a despertarse un día y preguntarse a sí mismo:

_ ¿Habré mutado? ¿me habré metamorfoseado ya en Jack The Ripper? ¿Seré capaz hoy de asaltar o destripar una obra de arte?

¡Cuidado! Porque tras esta tónica gratamente idealista, tal y como advierten los conferenciantes a su público, se esconde el verdadero carácter hostil del mundo del periodismo, más oscuro y recóndito aún si cabe en el caso del periodismo cultural. Y es que la cultura, como bien apunta Perceval, está "en todos sitios, es como Dios". Posiblemente este sea el principal motivo por el que Esteve Riambau crea que "no debemos perder nunca de vista las aspiraciones comerciales que cualquier empresa puede haber dipositado en nuestro producto". Pero éste no es el principal handicap que se baraja sobre la mesa. Desde su veteranía, ambos conferenciantes cuestionan durante su intervención si hacer crítica puede resultar un acto narcisista. Riambau lo tiene claro:

· La gent que fa crítica no projecta les seves frustracions. (...) No a les crítiques 'light' i aséptiques. El crític ha de mullar-se i despullar-se sense excessius narcisismes.

¿Qué función podría cumplir ahora un género tan característico como la crítica? ¿Nos encontramos ante un tipo de crítica dirigida cada vez más hacia el ocio o sin embargo estamos delante de un tipo de crítica analítica y profunda? ¿Cuál es el futuro que depara entonces al periodismo cultural? Hay quien, como Perceval, apuesta por la articulación de una "opa desde las páginas de cultura hacia ocio", mientras otros, como David Castillo, creen ciegamente en una sección de ocio renovada y reorganizada. Ambas tareas difíciles si tenemos en cuenta, como se comenta al final de la conferencia, que todas las editoriales en catalán pertenecen al mismo grupo editorial. Puticienta les sugiere que no olviden nunca el territorio de minas en el que se encuentran y que persigan ciegamente el ejemplo de Riambau: "si una obra no m'agrada diré que és una merda".

No hay comentarios: